#memyselfandI

Σήμερα είναι ιδιαίτερη ημέρα στο σπίτι..
Υπάρχει μια αναστάτωση διότι περιμένουμε κόσμο από Θεσσαλονίκη..
Το ξαδερφάκι μου με τη γυναικούλα του...

Με το Γιώργο ( ή κατά κόσμο Σούλη) έχουμε μεγαλώσει μαζί κατά μία έννοια..
Είμαστε 1ου βαθμού ξαδέρφια και ότι σκανταλιά θυμάμαι από τα παιδικά αλλά και τα εφηβικά μου χρόνια δε λείπει πουθενά..
Μαζί κρυβόμασταν κάθε φορά πίσω από την κουρτίνα της γιαγιάς τα καλοκαίρια αμέσως μόλις είχαμε φωνάξει τον τοπικό μανάβη ή οποιοδήποτε άλλον που τύχαινε να περνούσε μπροστά από το σπίτι θέλοντας να πουλήσει την πραμάτια του..Το αποτέλεσμα κάθε φορά το ίδιο..Να μην μας καταλαβαίνουν και να κάθονται αρκετά λεπτά απορημένοι για το ποιος τους φώναξε..

Μαζί κάναμε αποδράσεις στο δασάκι του χωριού, πάντα κρυφά, από τη γιαγιά και τον παππού και μαζεύαμε σε πλαστικά μπουκάλια βατραχάκια μικρά και τα κρατούσαμε μέρες ολόκληρες μέσα σε αυτά, γελώντας μαζί τους γιατί πάλευαν να βγουν από αυτό..
Θυμάμαι επίσης, άπειρους τσακωμούς για το ποίος θα κοιμηθεί πού...για το ποιο κανάλι θα δούμε..
και άλλα τέτοια παιδιάστικα..
Εκεί που αγαπιόμασταν εκεί τσακωνόμασταν χωρίς λόγο και αμέσως πάλι τα βρίσκαμε..
Δεν θα ξεχάσω ένα πρωινό Κυριακής όπου μας γεννήθηκε η ιδέα να έχουμε το δικό μας μαγαζάκι..
Οργανώσαμε, λοιπόν, με κάτι στοιβαγμένα μάρμαρα που είχε ο παππούς στην αυλή και τα τοποθετήσαμε σαν να μοιάζει με σπιτάκι..
Κάναμε όλο τον κύκλο του χωριού και μαζέψαμε ότι χωράει ο νους σας..
Από καρφιά και σχοινιά μέχρι και τα κρυσταλλάκια από έναν παλιό πολυέλαιο της γιαγιάς..
Τα οποία μάλιστα τα ανταλλάσαμε μόνο με πράγματα αξίας λέγοντας στους φίλους μας ότι είναι αληθινά..
Το αστείο της υπόθεσης?..μια μακρινή μας ξαδέρφη που όλο την περιπαίζαμε το είχε χάψει...
Το τί ακολούθησε δεν λέγεται..
Επίσης, αναπολώ τις νύχτες μας με τα υπόλοιπα παιδιά παίζοντας ατελείωτες ώρες κρυφτό...
Χανόμασταν σε πολλά τετράγωνα και ο ένας γύρος μπορεί να διαρκούσε ολόκληρη ώρα..
Τις βουτιές μας στα στάρια του παππού στο "αράνι" ( λέξη ποντιακή εννοώντας την αποθήκη)..
Στα εφηβικά μας χρόνια ο πρώτος μου πλατωνικός έρωτας έτυχε να γίνει αργότερα ο καλύτερός του φίλος..
Ακόμη και σ' αυτό είμασταν μαζί..
Αυτός έπαιρνε την άδεια από τον μπαμπά μου να με κυκλοφορήσει στα 13 μου χρόνια στις καφετέριες του χωριού ή να πάμε για μπάνιο όλη η παρέα με τον ΚΤΕΛ στην παραλία της Ασπροβάλτας..
Αυτός με κουβαλούσε στα club και με αυτόν,ο καθένας με το ταίρι του, πήγαμε τις πρώτες μας διακοπές σε νησί ως ενήλικες πλέον..
Την ίδια χρονική περίοδο αρραβωνιαστήκαμε , παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά..
Άλλωστε είναι μόνο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερός μου!
Η γυναίκα του είναι πολύ καλή μου φίλη και ταιριάζουμε σε πολλά..

Πολύ σημαντικό αυτό!!@

Και τώρα τα παιδιά καλούνται να ζήσουν αυτό που ζούσαμε εμείς!!
Έκανα και εγώ λοιπόν τις ετοιμασίες μου, τις συνηθισμένες μου γλυκές αλχημίες, και περιμένω να τους υποδεχτώ όλο χαρά κατά το βραδάκι...

 Και μόλις συνειδητοποίησα ότι πιο πολλές φωτογραφίες έχω με το κορίτσι μου παρά με τον Γιώργο!!@
χιχχιχι...

Σας γλυκοφιλώ!
Πάω να ετοιμαστώ!!@

Ένα μικρό αγοράκι που αγαπάει πολύ την θάλασσα!

Νέος καπετάνιος σε εξέλιξη!

Η αγάπη μας για τη θάλασσα είναι γνωστή..

Τον Ντίνο μας από μικρό φροντίσαμε να τον μυήσουμε σε αυτό ώστε από πολύ μικρό παιδί να μην έχει απολύτως καμία φοβία με το νερό..το αντίθετο μάλιστα!

Όπως έχω ξαναπεί τα Σάββατα οι άντρες του σπιτιού συνήθως κάνουν κάτι οι δυο τους και εμείς τα κορίτσια πηγαίνουμε για ψώνια, όταν μας το επιτρέπει ο καιρός..

Αυτή τη φορά, μιας και το φουσκωτό μας βρίσκεται ακόμα στο χωριό ο καλός μας φίλος και καπετάνιος φρόντισε να περάσουν μία πολύ όμορφη μέρα κάπου κοντά στο Πέραμα με το ιστιοπλο'ι΄κό του.. 

Ο μπαμπάς μας παρότι είναι της ταχύτητας ,γενικότερα, πρέπει να το απόλαυσε πολύ..

Ο μικρός φυσικά δεν άφησε την ευκαιρία και άρχισε να ψαχουλεύει σε όλο το σκάφος..

Τον άφησε να το κυβερνήσει κιόλας όμως..

Δεν ξέρετε πόσο ανυπομονώ να έρθει το καλοκαίρι...

Πόσο πολύ μου έχουν λείψει οι βόλτες μας στη θάλασσα...

Φέτος νομίζω το έχω πιο πολύ ανάγκη από ποτέ άλλοτε..

Μόνο εμείς και τα κύματα..

Ο Ντίνος άλλωστε διαθέτει το δικό του σκαφάκι...

Με τη μαμά να το χαίρετε πιο πολύ από όλους...

Σύντομα...πολύ σύντομα!!!!!!!!

#memyselfandI

Πάνε μέρες που έχω να γράψω!!

Και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε πολύ!!@

Είχα πει να αφιερώσω αυτές τις μέρες απόλυτα στην οικογένειά μου και τους φίλους μου..

Και μιας και ήμασταν εκτός επέλεξα να μην πάρω μαζί μου τον laptop!

Τα νέα πολλά..και ανάμεικτα..

Την Μεγάλη Εβδομάδα δεν θα σας κρύψω ότι κουράστηκα πάρα πολύ..

Οι δουλειές στο σπίτι στο χωριό ήταν ατελείωτες και πολύ κουραστικές..

Είχαμε πολύ καιρό να το επισκεφτούμε και αυτό με τη σειρά του βρήκε τρόπο να μας το δείξει..

Το χωριό μας, του άντρα μου δηλαδή, είναι παραθαλάσσιο έξω από τη Λαμία..

Και όπως ήταν φυσικό δεν χάσαμε λεπτό για παιχνίδι δίπλα στη θάλασσα..

Η ατμόσφαιρα τις πρώτες μέρες ήταν ιδιαίτερα κατανυκτική!

Αυτό που με ενοχλεί κάθε χρόνο είναι η διαδικασία της περιφοράς του επιταφίου κατά μήκος του χωριού..

Γιατί κανείς, από τους πιο μικρούς μέχρι και τους πιο μεγάλους, δεν αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για κηδεία και περιφορά νεκρού??

Τα σχόλια και τα ψιθυριστά ενοχλητικά..

Του χρόνου πολύ θα ήθελα να περάσουμε το Πάσχα στην Άθυτο της Χαλκιδικής..

Συνήθως με τον μπαμπά μου εκεί περνούσαμε αυτές τις μέρες..

Επιλέγαμε να πάμε στο εξοχικό μας στην Ποτίδαια..

Είναι τόσο όμορφο εκεί..ένα χωριουδάκι μικρό, για λίγους, και πολύ γραφικό βγαλμένο σαν από παραμύθι..

Έπειτα εκεί δεν μας ξέρει σχεδόν κανείς!!..

Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι φιλοξενήσαμε μια πολύ καλή μου φίλη με τον άντρα της!!

Είναι από τις αγαπημένες μου φίλες και τώρα που δεν μένουμε άλλο πια στη συμπρωτεύουσα η συζητήσεις μας μου λείπουν πολύ!

Τα γέλια αμέτρητα αναπολώντας τι τρέλες μας..

Η ευτυχία των ημερών ολοκληρώθηκε με την έκπληξη που μου επιφύλασσε ο άντρας μου..

Κανόνισε έτσι τις δουλειές του ώστε να μπορέσουμε να επισκεφτούμε τους δικούς μου στη Θεσσαλονίκη..

Σε λίγες μέρες θα έφευγε η μαμά μου για το νησί και ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να την δω μέχρι να έρθει η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών..

Την Κεφαλονιά εγώ και τα αδέρφια την αισθανόμαστε πλέον σαν το δεύτερο χωρίο μας..

Την έχουμε μάθει απ' έξω και ανακατωτά..

Και αφού, λοιπόν, γεμίσαμε με στιγμές χαράς και ευτυχίας επιστρέψαμε πάλι στην καθημερινότητα με μία στοίβα από άπλυτα και πολλά πολλά τσιμπράγκαλα...

Τα δε δώρα και παιχνίδια που πήραμε αρκετά για να μην χωράει ο Ντίνος πλέον στο δωμάτιό του..

Δύο οι νονοί και πολλές οι θείες γαρ!

Σας εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά γεμάτα με Υγεία και Αγάπη!!

 Ο Χριστός Ανέστη για τις ψυχές μας !

Σκέψεις μια μαμάς!!

Σήμερα μανούλες μου έχω οίστρο!..
Ακούω εδώ και καιρό ότι πρέπει να επανέλθω στα φυσιολογικά μου κιλά..
Το ακούω από τη μαμά μου..
Το ακούω από την αδερφή μου..
Το ακούω από τον άντρα μου..
Ξέρω ότι έχουν δίκιο και ότι μετά από 2 απανωτές εγκυμοσύνες σε καμία περίπτωση δεν έχει να θυμίζει το παρουσιαστικό μου σε αυτό που ήταν πριν..
Δεν θα μπω στο τριπάκι να δικαιολογήσω τον εαυτό μου λέγοντας ότι ok έχω φέρει στον κόσμο 2 αγγελούδια σε μόλις 2 1/2 χρόνια και τα συναφή που συνηθίζουμε να λέμε στον εαυτό μας μπας και τον δικαιολογήσουμε..
Όταν αισθανθώ έτοιμη φυσικά θα το επιδιώξω..

Και όταν θέτω στόχους τους πετυχαίνω..
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως, απολαμβάνω τις γνώσεις μου στη ζαχαροπλαστική εκπλήσσοντας τον εαυτό μου αλλά και κάνοντας χαρούμενο τα αγοράκια μου, καθότι το ένα το μικρό το έχω πάντα δίπλα μου να με βοηθάει και να κρίνει αν όντως πέτυχε και το άλλο το μωρό το μεγάλο να γκρινιάζει βέβαια ( λέγοντας ότι δεν είμαστε για τέτοια..και πόσο δίκιο έχει να ξέρατε...) αλλά από την άλλη να τα εξαφανίζει..
Προχτές το βράδυ, όμως, ξεσκονίζοντας κάποια μαμαδίστικα blog το μάτι μου έπεσε πάνω σε αυτό....

και τα σχόλια πάνω από τη φωτό ήταν αυτά:
Πριν καιρό στην πόρτα ενός γυμναστηρίου πάνω στη φωτογραφία μιας αδύνατης γυναίκας υπήρχε το ερώτημα: "Αυτό το καλοκαίρι θελεις να μοιάζεις με φάλαινα ή με γοργόνα;"
Μια γυναίκα, λοιπόν, απάντησε:
"Αγαπητοί μου, οι φάλαινες είναι περιτρυγιρισμένες από φίλους (δελφίνια, φώκιες, κλπ.), είναι σεξουαλικά ενεργές και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγάπη και τρυφερότητα. Διασκεδάζουν με δελφίνια και τρώνε γαρίδες. Κολυμπάνε όλη την ημέρα και ταξιδεύουν σε υπέροχα μέρη όπως η Παταγωνία, στον κοραλλιογενή ύφαλο της Πολυνησίας. Τραγουδάνε υπέροχα. Τις αγαπάνε όλοι και ενδιαφέρονται όλοι για την υγεία τους και την προστασία τους…

Οι γοργόνες δεν υπάρχουν. Αλλά ακόμη και εάν υπήρχαν θα έτρεχαν σε ψυχολόγους γιατί θα είχαν διχασμένη προσωπικότητα: γυναίκα ή ψάρι; Δεν θα είχαν σεξουαλική ζωή και επομένως ούτε παιδιά. Ναι θα ήταν όμορφες αλλά μοναχικές και λυπημένες.
Και τέλος πάντων ποιός θέλει ένα κορίτσι δίπλα του που μυρίζει ψαρίλα;;;

Χωρίς καμία αμφιβολία θα προτιμούσα να είμαι φάλαινα…
Το να είσαι αδύνατος δεν σημαίνει ότι είσαι όμορφος. Οπότε προτιμώ να συνεχίσω να τρώω παγωτό με τα παιδιά μου, να πηγαίνω σε δείπνο με τον άντρα μου, να πίνω με τους φίλους μου…. #4momsgr #σκέψεις #λόγια
Πηγή: DailyTransformations

Πόσο εξοργίστηκα με το μήνυμα που υπήρχε έξω από το γυμναστήριο..
Και πόσο πολύ μου άρεσαν τα επιχειρήματα που έθεσε η κοπέλα που απάντησε σε αυτό..
Πόσο ρατσιστικός αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης..
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι περαιτέρω ούτε να ρίξω φαρμάκι..
Με έχει καλύψει η προλαλήσασα..
Το σώμα της γυναίκας αλλάζει...
Αλλάζουν τα θέλω του.. αλλάζουν οι ανάγκες του..αλλάζουν όλα..
Πόσο μάλλον όταν γίνεσαι μητέρα..
Φαντάζομαι ο τύπος- τύπισσα αναφερόταν γενικότερα σε όλες τις γυναίκες που διαθέτουν παραπανίσια κιλά ανεξαρτήτου ιδιότητας..
Φυσικά και θαυμάζω τις γυναίκες με όμορφη αναλογικά σιλουέτα..
Φυσικά και θαυμάζω τις θυσίες τους και το πόσο εγκρατείς είναι σε μια μπάρα σοκολάτας παραπάνω την εβδομάδας κ.ό.κ...
Άλλωστε ήμουν μία από αυτές..και θα ξαναγίνω..
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι τέτοιου είδους ρατσισμό!!
Ακόμα και από ένα γυμναστήριο..
Και ας είναι η δουλειά του αυτή..

Πώς θα αισθανόταν μια γυναίκα που θα ήθελε να γραφτεί σε αυτό ούσα παχουλή και έβλεπε αυτήν την προπαγάνδα αφισοκολλημένη.. 
Το αφήνω στην κρίση του καθενός..

Happy Easter!

Και καθώς οι  μέρες πλησιάζουν για τη Μεγάλη εβδομάδα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα!

Από τη μία η κατανυκτική ατμόσφαιρα και τα Πάθη..

Από την άλλη το γεγονός ότι μόνο όταν πλησιάζει αυτή η εβδομάδα θυμόμαστε τις θρησκευτικές μας ρίζες και το ότι ανήκουμε στο χριστιανικό ορθόδοξο δόγμα..

Φέτος προσπάθησα να πάω τον Ντίνο σε όλες τις ευχαριστίες...

(δεν αναφέρω την μπεμπούλα μου διότι είναι ακόμα αβάφτιστη)..

Άλλες φορές καταφέραμε να ανάψουμε μόνο ένα κερί και να φιλήσουμε όλες τις εικόνες του Ναού..

Το είχε βάλει στόχο άλλωστε..

Άλλες πάλι καταφέραμε να ακούσουμε και λίγο την λειτουργία..

Τις περισσότερες φορές, όμως, καταλήξαμε να κυνηγιόμαστε στο προαύλιο..

Θεωρώ ότι και τόσο που μπόρεσε να έρθει σε επαφή είναι πολύ καλό..

Άλλωστε κάθε χρόνο και καλύτερα μου φαίνεται..

Ο μικρός το αντιμετωπίζει σαν παιχνίδι..

Και είναι φυσιολογικό..

Δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση να καταλάβουν!..

Και δεν είμαι από αυτές  τις μαμάδες που ακολουθεί όλα τα λειτουργικά!

Είμαι από αυτές όμως που θέλω να μάθουν τα παιδιά μου να αγαπούν, να μοιράζονται, να βοηθούν , να προσφέρουν όταν τους ζητηθεί και όταν δεν τους ζητηθεί.., να αγαπούν ακόμη και το τελευταίο μυρμηγκάκι και να μην αποζητούν τη λύπη του άλλου..

Να έχουν αγνά συναισθήματα και γαλήνη στη ζωή τους..

Να μην σχολιάζουν ούτε να κρίνουν..

Άλλωστε ο Χριστός αυτά μας δίδαξε!

Ακολουθεί η κατανυκτική εβδομάδα..

Θεωρώ ότι όσοι δεν καταφέρατε να τηρήσετε τους κανόνες της αναστάσιμης νηστείας δεν πειράζει..

Ίσως να τα καταφέρετε του χρόνου..

Το νόημα είναι να καθαρίσει η ψυχή μας από τις διάφορες "τοξίνες" που έχουν φωλιάσει στο μυαλό και την καρδιά μας..

Τι κι αν εγώ νήστεψα 40 μέρες από γαλακτοκομικά, κρέας και ψάρι..

Η ψυχή μου τι απόγινε? 

Αυτό μετράει πάνω από όλα..

Αυτή είναι η κατά πάντα ταπεινή μου γνώμη..

Και όλα αυτά σας τα γράφει μία θεολόγος..

Στον " καθαρισμό" της ψυχής μας λοιπόν..

Σας εύχομαι ολόψυχα να βιώσουμε όλη το πάθος του Πάσχα ( περάσματος) από την αμαρτία στην Ανάσταση της ψυχής μας..

#σκέψεις_μιας_μαμάς

Σήμερα είναι μια νέα μέρα!
Ότι μας απασχολεί και μας προβληματίζει μπορεί να αλλάξει!
Όλα ξεκινούν από τις επιλογές μας!
Και όταν αυτές τις κάνουμε είμαστε υπεύθυνοι να αναλάβουμε τις συνέπειες και αυτών αλλά και των πράξεών μας!..
Το παρακάτω βιντεάκι μου το έστειλε ο άντρας μου και θέλω πολύ να το μοιραστώ μαζί σας!
Μας αφορά όλους εμάς που μεγαλώνουμε ψυχούλες!
Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά μας μακριά από όλα αυτά που μας κάνουν να αντιδρούμε σας υστερικοί..

Σε λίγα χρόνια θα γίνουν και αυτοί ενεργοί πολίτες σε αυτήν την κοινωνία και η όποια άσχημη συμπεριφορά τους και αντικανονική θα οφείλεται κυρίως σε εμάς..
Βρίζουμε?..θα βρίζουν...καπνίζουμε ?..θα καπνίζουν...μολύνουμε και δεν σεβόμαστε το περιβάλλον?..θα μολύνουν και δεν θα σέβονται το περιβάλλον..χτυπάμε?..θα μάθουν να χτυπούν..
Δεν θα δείχνουν απολύτως κανέναν σεβασμό όχι μόνο στο περιβάλλον που ζουν και αναπνέουν αλλά ούτε και στον συνάνθρωπό τους..
Εκτός από την δική μας ευθύνη των πράξεων έχουμε και την ευθύνη των πράξεων των παιδιών μας...

Ας γίνουμε, λοιπόν, καλό πρότυπο για τα παιδιά μας και ας τους δώσουμε καλή τροφή για μίμηση..
Ας γίνουμε οι γονείς που θα θέλουν μια ζωή να θυμούνται..

Τα σχόλια για το βίντεο δικά σας..

#Lazynights

Κάτι  ανήσυχα βράδια...

Και καθώς, λοιπόν, καθόμουν ήσυχα ήσυχα στη γωνίτσα μου και διάβαζα ένα πολύ ωραίο βιβλίο

του ένα και μοναδικού Ευγένιου Τριβιζά μου ήρθε μία ειδοποίηση στο laptop-άκι μου..

Μία δημοσίευση από την αγαπημένη μου σελίδα http://daddycool2403.blogspot.gr/..

Αναφέρεται σε ένα παιδάκι , του οποίου η μητέρα λείπει από το πλευρό του πλέον..

Ένα παιδάκι μόνο του..μόνο του περιποιείται τον εαυτό του, μόνο του τρώει..μόνο του παίζει..μόνο του διαβάζει παραμύθι στον εαυτό του..και στο τέλος της ημέρας μόνο του ξαπλώνει στο μεγάλο κρεβάτι της μαμάς του και με μεγάλη απορία αναρωτιέται "που είναι η μαμά μου???''

Το βίντεο αυτό κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία την ημέρα της μητέρας από την μη κερδοσκοπική οργάνωση http://www.griefencounter.org.uk/..

Τα λόγια είναι περιττά..

Τρέχω στα παιδάκια μου να τα σφιχταγκαλιάσω..

Είμαι τόσο συγκινημένη..

Σκέψεις μιας μαμάς!

Mama' s influence.

Αναρωτιόμουν τις προάλλες άραγε πόσο συχνά την ημέρα ακούγομαι σαν τη μαμά μου..

Κάθισα, λοιπόν, και προσπάθησα να τις μετρήσω..

Κάποιες φορές ξεχάστηκα βέβαια και τις παρέλειψα..

Άλλες πάλι τρόμαξα με το πόσο πιστή αντιγραφή της μπορεί να έχω γίνει..

Και ας μου λένε ότι δεν της μοιάζω καθόλου..τα γεγονότα έρχονται να μας διαψεύσουν..

Πολλές φορές διαφωνώντας με τον Ντίνο ανακαλύπτω ότι χρησιμοποιώ κουβέντες τις που μου έλεγε μικρή..Όχι απαραίτητα αρνητικές..αλλά σίγουρα και από αυτές..

Θεωρώ ότι όλοι οι γονείς κάνουν λάθη όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών τους..

Μια φίλη μου ψυχολόγος στην προσπάθειά της να με συμβουλέψει ως νέα μανούλα εγώ, μου είχε πει ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα αφήνουμε και λίγο στην τύχη τους και να μην είμαι τόσο του προγράμματος και της τάξης, διότι όλο αυτό το διοχετεύω στο παιδί μου, αγχώνοντάς το ..

Και τότε φυσικά έκανα μια γρήγορη αναδρομή στα παιδικά μου χρόνια..

Η μαμά μου όσο τρυφερή και προστατευτική ήταν μαζί μου άλλο τόσο απαιτητική ήταν..

Ίσως επειδή είχα κατά πολύ μεγαλύτερα αδέρφια και είχε ξεχάσει πώς είναι αν έχεις ένα μικρούλι στο σπίτι..Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ωριμάσω σε πολλά θέματα πολύ πιο γρήγορο από το φυσιολογικό..και φυσικά να αναλάβω και εγώ τις υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι..

Αυτό, βέβαια, με έκανε πολύ υπεύθυνη και οργανωτική στη ζωή μου και πάντα έθετα στόχους..

Είχε και τα καλά του..

Είχε και τα κακά του βέβαια..

Σήμερα, έχοντας αυτά τα δύο ψυχουλάκια στην αγκαλιά μου σκέφτομαι ότι σίγουρα κάνω λάθη καθημερινώς..

Και προσπαθώ να τα καταγράψω έτσι ώστε να τα διορθώνω στην πορεία..

Εύχομαι να μην κάνω τα λάθη των γονιών μου..

Και όποιος πιστεύει ότι οι δικοί του  δεν έπραξαν πολλές φορές λάθος πλανάται πλάνην οικτρά..

Σε καμία περίπτωση δεν τους κατηγορώ τους γονείς μου..Ίσα ίσα που τους ευγνωμονώ και τους αγαπώ όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου αναγνωρίζοντας πόσες πολλές θυσίες έχουν κάνει για εμάς τα τρία παιδιά τους..άλλο να μεγαλώνεις ένα και άλλο τρία...

Υπόσχομαι να μην κάνω τα ίδια λάθη με αυτούς..

Να μάθω μέσα από αυτά..

Θέλοντας και μη λοιπόν το μυαλό μου κατά τη διάρκεια της ημέρας ανατρέχει πολλές φορές στη μανούλα μου..

Και εξ ανάγκης τα τηλεφωνήματά μας είναι αρκετά..Λόγω αποριών και τα συναφή..

Αν και δεν την έχω δίπλα μου καταφέρνει να με βοηθάει έστω και εξ αποστάσεως..

Αυτός, λοιπόν, είναι ο μαγικός ρόλος της μητέρας..

Πάντα μα πάντα όμως θα την ε΄χουμε ανάγκη στη ζωή μας..Με ότι και αν καταπιανόμαστε..

Γιατί η μαμά είναι αναντικατάστατη και ανεκτίμητη..

Μην ξεχνάτε ποτέ να της λέτε αυτά τα τρυφερά λόγια και να της δείχνετε εμπράκτως την αγάπη σας..

Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι δεν είναι εφικτό να την έχουμε για πάντα στη ζωή μας..

Βγείτε με τις μαμάδες σας..διασκεδάστε..πηγαίνετε σινεμά, θέατρο..για καφέ..για ποτό..για ψώνια..ανοίξτε την καρδιά σε αυτήν..μόνο αυτή μπορεί να σας συμβουλέψει σωστά και μόνο η δική της αγάπη είναι ανιδιοτελής..αφήστε την, όμως, να σας ανοιχτεί και αυτήν..ρωτήστε πώς νιώθει που μεγαλώνει ή που ίσως να έχει μείνει μόνη..ενδιαφερθείτε λίγο παραπάνω..φυσικά και δεν είστε η κολλητή της φίλη..είστε όμως το ένα κομμάτι της ψυχής της..

Ας μην τις βλέπουμε μόνο ως σύμβουλους σχετικά με την μαγειρική ή την καθαριότητα..ούτε ως baby-sitters μόνο...

Είναι πολλά πολλά παραπάνω..

Στις μανούλες μας λοιπόν..

Κυριακάτικη Βολτούλα!

Sunday walk by the sea...

Μπορεί να μην είχε και πολύ κέφι σήμερα ο καιρός, αλλά τουλάχιστον μας έκανε τη χάρη και δεν ήταν βροχερός..

Από το πρωί υπήρχε μια ανησυχία στο σπίτι..

Μόλις όμως είπαμε να ετοιμαστούμε για βόλτα στη θάλασσα..κάποιος πέταξε τη σκούφια του!

Ο Ντίνος σε αυτό έμοιασε πολύ τον μπαμπά..λατρεύει τη θάλασσα και ότι συνεπάγεται γύρω από αυτήν..

Αφού, λοιπόν, γυρίσαμε όλη την παραλιακή κατά

μήκος, περάσαμε από τον χλιδάτο Αστέρα, το ιδιαίτερο Καβούρι και τη λίμνη της Βουλιαγμένης καταλήξαμε να πετάμε πέτρες στον ναυτικό όμιλο της Βάρκιζας...
Πόσο πολύ αδειάζει το μυαλό σου ακούγοντας και βλέποντας τα κύματα..
Και πόσο πολύ απολαμβάνουν τα παιδιά να παίζουν με την άμμο και τα βότσαλα..
Και ας μην είναι ακόμη η εποχή τους..
Αυτά βρίσκουν τον τρόπο τους να την αγαπούν και ας τους τρομάζει λίγο η όψη της που είναι συννεφιασμένη και λιγάκι φουρτουνιασμένη!

Το καλό με τα Νότια προάστια είναι ότι έχει τόσα πολλά όμορφα μέρη να επισκεφτείς και να διασχίσεις περπατώντας..Όρεξη να έχεις για χιλιόμετρα..Άλλωστε οι Κυριακές ενδείκνυνται για περίπατο..

Enjoy your Sunday night!

Εμείς πιθανόν να δούμε καμιά ταινία ...

Με αγάπη,

Εύη!

" Όταν εμείς κάνουμε όνειρα ο Θεός μας βλέπει και γελάει. "

Αυτή  είναι μία πολύ συγκινητική ιστορία  ενός άντρα που δυστυχώς η τύχη δεν ήταν τόσο με το μέρος του..Ο λόγος για τον γλυκό πατέρα Μπεν, ο οποίος έχασε τη γυναίκα του πολύ νωρίς και αφήνοντας πίσω ένα πανέμορφο κοριτσάκι μόλις 12 μηνών..
Στο σπίτι που είχαν φωτογραφηθεί την ημέρα του γάμου τους επέλεξε να φωτογραφηθεί με τη μικρή του κόρη λίγο πριν μετακομίσουν..

Τα λόγια από αυτό το σημείο και μετά είναι περιττά..
Φωτογραφίες γεμάτες αγάπη και αφοσίωση..

http://www.olathessaloniki.com/2013/12/a_19.html