Πόσες φορές έχετε διαβάσει άραγε βιβλίο στα παιδιά σας χωρίς μία εικόνα να το πλαισιώνει?..Εγώ καμία, μέχρι χτες δηλαδή. Μάλιστα, όταν παλιότερα συνήθιζα να διαβάζω παιδική λογοτεχνία, ούσα εγώ έφηβη, δεν έβρισκα καθόλου ενδιαφέρον την απουσία εικονογράφησης στα βιβλία που μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Υπάρχει, όμως, ένα βιβλίο χωρίς εικόνες που πρόσφατα κυκλοφόρησε το 2014 στην Αμερική και που πιστέψτε με θα το βρείτε αρκετά ενδιαφέρον. Και αν όχι εσείς, θα το βρει σίγουρα ενδιαφέρον το πιτσιρίκι σας!
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευφυές βιβλίο, το οποίο καταφέρνει ακόμα και χωρίς καμία εικόνα παρά μόνο μέσα από ασπρόμαυρες σελίδες και ελάχιστες έγχρωμες, να κάνει το παιδί που το ακούει- διαβάζει να λυθεί στα γέλια. Και όπως πολύ σωστά δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα στις πρώτες σελίδες του, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαβάζεις ένα βιβλίο και όχι απαραίτητα αυτό που έχει γραφτεί μέσα του που το κάνει αστείο και ενδιαφέρον.
Να σου πω την αλήθεια, εμένα μου αρέσει να αλλάζω τη φωνή μου ανάλογα με το πρόσωπο που μιλάει κάθε φορά στην ιστορία, να είμαι παραστατική κουνώντας χέρια πόδια, ακόμη και να χορεύω σε κάποιες περιπτώσεις αν εξυπηρετεί την περίσταση. Κάνω μία μικρή παράσταση και τα μικρά το ευχαριστιούνται πολύ. Όσο πιο πολύ ενθουσιασμό και ένταση δώσω στην ανάγνωση τόσο πιο πολύ καταφέρνω να τραβήξω την προσοχή τους. Γιατί ακόμα και η πιο φανταστική ιστορία με την πιο πετυχημένη εικονογράφηση δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν απλά την διαβάζεις. Δεν συμφωνείς?..
Το συγκεκριμένο βιβλίο το παρουσίασε ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης σε μια ομάδα νηπίων αν δεν απατώμαι μόλις κυκλοφόρησε στη χώρα μας από τις Εκδόσεις Διόπτρα και ομολογουμένως η χαρά των παιδιών είναι εμφανής.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευφυές βιβλίο, το οποίο καταφέρνει ακόμα και χωρίς καμία εικόνα παρά μόνο μέσα από ασπρόμαυρες σελίδες και ελάχιστες έγχρωμες, να κάνει το παιδί που το ακούει- διαβάζει να λυθεί στα γέλια. Και όπως πολύ σωστά δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα στις πρώτες σελίδες του, είναι ο τρόπος με τον οποίο διαβάζεις ένα βιβλίο και όχι απαραίτητα αυτό που έχει γραφτεί μέσα του που το κάνει αστείο και ενδιαφέρον.
Να σου πω την αλήθεια, εμένα μου αρέσει να αλλάζω τη φωνή μου ανάλογα με το πρόσωπο που μιλάει κάθε φορά στην ιστορία, να είμαι παραστατική κουνώντας χέρια πόδια, ακόμη και να χορεύω σε κάποιες περιπτώσεις αν εξυπηρετεί την περίσταση. Κάνω μία μικρή παράσταση και τα μικρά το ευχαριστιούνται πολύ. Όσο πιο πολύ ενθουσιασμό και ένταση δώσω στην ανάγνωση τόσο πιο πολύ καταφέρνω να τραβήξω την προσοχή τους. Γιατί ακόμα και η πιο φανταστική ιστορία με την πιο πετυχημένη εικονογράφηση δεν έχει κανένα ενδιαφέρον αν απλά την διαβάζεις. Δεν συμφωνείς?..
Δείτε όμως και εδώ πως πολύ έξυπνα και αστεία υποστηρίζει και ο ίδιος ο Novak το βιβλίο του, αποδεικνύοντας πως το παιδικό βιβλίο δεν χρειάζεται απαραίτητα και εικόνες. Αρχικά ήταν stand-up comedian και αργότερα έγινε συγγραφέας, ξεκινώντας με το ''One more thing: Stories and other stories '' και έπειτα το εν λόγω βιβλίο ''The book with no pictures''.
Η μετάφραση του βιβλίου είναι από τον αγαπημένο μου Αντώνη Παπαθεοδούλου και οφείλω να σας πω πως από χτες που έφτασε στα χέρια μας το έχουμε διαβάσει ήδη 3 φορές, το έχουμε δείξει στους φίλους μας και ο μικρός είναι πολύ ικανοποιημένος που έχει ένα τέτοιο βιβλίο στη συλλογή του. Πρώτη φορά "διαφημίζει" έτσι ένα βιβλίο που επιλέξαμε να αγοράσουμε. Είναι ωραίο όταν τα ίδια μας τα παιδιά καταρρίπτουν τους κανόνες που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει για αυτά. Στην αρχή δίστασα λέγοντας πώς είναι δυνατόν να βρει ενδιαφέρον ένα βιβλίο που δεν μπορεί ούτε να το διαβάσει ακόμα -καθότι προνήπιο- αλλά ούτε και να παραλληλίζει όσα διαβάζει με αυτά που βλέπει. Και όμως το βρήκε αστείο γιατί είχε την εικονογράφηση του βιβλίου προσωποποιημένη. Εμένα δηλαδή.. Για αυτό αν το αγοράσετε εντέλει φροντίστε να το διαβάσετε δυνατά και να είστε όσο το δυνατόν παραστατικότεροι.
Ως την επόμενη βιβλιο- ιστορία μας σας μαμαδογλυκοφιλώ!
