Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε λίγο από όλα..Οι μέρες μας στο χωριό και στη Θεσσαλονίκη κυλούν όμορφα και ευχάριστα...Τώρα που πλησιάζει το party του Ντίνου είμαστε σε διαρκή αναζήτηση...λίγο για διακόσμηση, λίγο για τα ρούχα μας..λίγο για το στολισμό..Έχει και αυτό το τρέξιμό του..Σύμμαχός μου σε όλο αυτό η αδερφή μου as always.....Τα πρωινά μας τα περνάμε παρέα στο μπαλκονάκι απολαμβάνοντας το καφεδάκι μας...Τα παιδιά παίζουν στην αυλή, στο δρόμο, στο πάρκο..όλη η γειτονιά μια παρέα..Αυτό είναι ένα από τα καλά του χωριού..Βέβαια, δεν μπορείς να ταιριάζεις με όλους και πάντα, αλλά η γειτονιά της αδερφής μου έχει πολύ καλά παιδιά, κυρίως γιατί αυτά έχουν πολύ καλές μαμάδες...Δεν ξέρω πώς θα το πάρουμε απόφαση να γυρίσουμε πίσω στην τρέλα της Αθήνας...Αλλά αυτό θα το σκεφτώ όταν έρθει η ώρα του...Προς το παρόν είμαστε εδώ και προσπαθούμε να μην αφήσουμε καμία στιγμή ( ή μάλλον καμία ώρα της ημέρας) να πάει χαμένη...To weekend το περάσαμε σπίτι μιας και ο καιρός δεν μας έκανε το χατίρι και έβρεχε καταρρακτωδώς το Σάββατο αλλά και το πρωί της Κυριακής...Δεν μπορέσαμε να πάμε στην Χαλκιδικούλα μας...(γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει).....Έπιασε κρύο και ψύχρα!..Βάλαμε τις ζακέτες μας και βγάλαμε ξανά τις κουβέρτες μας..Ακόμα δεν καλοκαίριασε για τα καλά φαίνεται...Νάζια μας κάνει ο Ιούνης..Παρόλα αυτά σκεφτήκαμε να αξιοποιήσουμε την Κυριακή μας με διαφορετικό τρόπο..Ο αδερφός μου είχε την ιδέα να περπατήσουμε στο κέντρο και έπειτα να κατηφορίσουμε παραλιακά στην ιστορική Λεωφόρο Νίκης...Σκεφτήκαμε να επισκεφτούμε τον Λευκό Πύργο, αλλά αυτή τη φορά το εσωτερικό του, το οποίο λειτουργεί ως Μουσείο τα τελευταία χρόνια..
Αρχικά, απολαύσαμε περίπατο στη νέα παραλία, πλήρως εξοπλισμένη με παγκάκια, ποδηλατόδρομο, μικρούς πωλητές που πουλούν δροσερό νερό για όσους δεν έχουν πάρει μαζί τους, τετραθέσια ποδήλατα για οικογενειακή ποδηλατάδα ή με την παρέα σου, πάγκους με πασατέμπο, καλαμπόκι ή μαλλί της γριάς ( χρόνια είχα να φάω), και φυσικά πολύ πολύ πολύ, μα πολύ όμως κόσμο...Και νέο αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας...Νομίζω τα πιο έγκυρα γκάλοπ πρέπει να γίνονται σε αυτό το μέρος της Θεσσαλονίκης...Συναντάς όλες τις ηλικίες, από όλες τις συνοικίες και κάθε καρυδιάς καρύδι που λένε...Από την άλλη, εξίσου ωραίοι είναι και οι κήποι στο βάθος προς το Ποσειδώνιο, οι οποίοι είναι γεμάτοι με λουλούδια, βατραχάκια μέσα σε λιμνούλες με νούφαρα και τα τοιαύτα..(δυστυχώς δεν διαθέτω φωτογραφικό υλικό από αυτό τωρινό...μόνο παλαιό όταν ήμουν φοιτήτρια, αν θέλεις δες εδώ...)
Το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου καλά κρατεί ώστε να μας θυμίζει την ιστορία μας, όσο και αν θέλουν οι υπόλοιποι των Βαλκανίων να μας κάνουν να την ξεχάσουμε...Σταθήκαμε εκεί γύρω του και κουβεντιάσαμε λιγάκι...Τα ανίψια μου μας βοήθησαν να φρεσκάρουμε λιγάκι τη μνήμη μας, μιας και έχουν πιο φρέσκια την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο μυαλουδάκι τους που είναι σαν σφουγγάρι...Λίγο αργότερα πίσω από αυτό στήθηκε ένα πατάρι...Έτοιμο να το τραντάξουν τα τσαρούχια των Ποντίων..Αισθανθήκαμε μεγάλη περηφάνια όταν αντικρίσαμε το χορευτικό εκεί πάνω και δεκάδες ανθρώπων να σταματάνε τη βόλτα τους ώστε να τους απολαύσουν...Φαντάσου πόση περηφάνια ένιωθαν αυτοί που βρίσκονταν εκεί πάνω, αγέλαστοι, σοβαροί και αλάθητοι...Μια παρέα τουριστών μάλιστα δεν σταμάτησε να τραβάει βίντεο και φωτογραφίες..Σίγουρα τους έκανε εντύπωση η φορεσιά τους και κάποια από τα τσαλίμια τους...Από τα λίγα Γερμανικά που ξέρω αυτό κατάλαβα...
Συνεχίζοντας παραλιακά πέσαμε επάνω στην έκθεση βιβλίου...Μάλιστα ήταν η τελευταία μέρα που θα βρίσκονταν εκεί όλοι αυτοί οι εκδοτικοί οίκοι και τα βιβλιοπωλεία..Πήρα ένα μυθιστόρημα που έψαχνα από καιρό αλλά και τη νέα συλλογή του Ευγένιου Τριβιζά για χίλιες και μία καληνύχτες με τα παιδάκια μου...
Δεν θα μπορούσα να μην σας δείξω το πολύ γνωστό αξιοθέτο της παραλίας που δεσπόζει από μακριά...Τις ομπρέλες φυσικά...Οι φωτογραφία που θα σας δείξω δεν έχει υποστεί καμία επεξεργασία και κανένα είδους φιλτράρισμα..Η ομορφιά είναι τεράστια από μόνη της που δεν χρειάστηκε να πειράξω τίποτα..Ούτε τα χρώματα ούτε τα εφέ..
Για το τέλος σκέφτηκα να σας αφήσω το καλύτερο κομμάτι αυτής της όμορφης βόλτας μας..Το εσωτερικό του Λευκού Πύργου...Αρχικά, ανεβήκαμε στο τελευταίο μέρος του για να απολαύσουμε τη θέα αλλά και για να αποθανατίσουμε τις στιγμές με τον αδερφό μου και την οικογένειά του..Μαγεία, ομορφιά, θάλασσα, αεράκι Θεσσαλονικιώτικο και ιστορία πολύ ιστορία...Χωμένη και θαμμένη σε κάθε σοκάκι του κέντρου και του λιμανιού...
Κατεβαίνοντας ανακαλύψαμε πράγματα για την πόλη μας που δεν τα είχαμε ξανά ακούσει ή διαβάσει, είδαμε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τα "καλά" τα παλιά τα χρόνια και θαυμάσαμε όλους αυτούς τους ήρωες, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της πόλης μας, αντικρίσαμε την φτωχή δραχμούλα μας αλλά και το πονεμένο euro μας, είδαμε τους πολυσύχναστους δρόμους του κέντρου αλλά και ταινία σε φιλμ παλαιού τύπου με εικόνες του λιμανιού και της Αριστοτέλους..
Άφησα αυτήν την εικόνα για το τέλος γιατί μου προξένησε μεγάλο δέος και περιέργεια για το πώς ήταν άραγε τα χρόνια εκείνα, που οι φωτογραφίες έβγαιναν μόνο ασπρόμαυρες και τα παιδιά κυκλοφορούσαν μόνα τους ανέμελα χωρίς το φόβο των γονιών μην τυχόν τα αρπάξει κανείς..
Σίγουρα επιστρέψαμε σπίτι μας με τις καλύτερες εντυπώσεις και σίγουρα θα επιδιώξω να το επισκεφτούμε ξανά όταν ο Ντίνος και η Stacy θα είναι στην κατάλληλη ηλικία ώστε να απομνημονεύσουν την ιστορία της πόλης και κατ' επέκταση της Ελλάδος μας...
Η εβδομάδα κυλά με γοργούς ρυθμούς και το party μας καταφθάνει...Ήδη έχω παραγγείλει την Lego τούρτα μας και έχω εφοδιαστεί με τα σχετικά πάντα με το θέμα του party μας πιατάκια, κουταλάκια, τραπεζομάντηλα και τα συναφή...Τα banner τα έχω επιμεληθεί εγώ η ίδια εξ' ολοκλήρου με τα χεράκια μου, πλην ενός που μας ετοίμασε η φίλη μας η Αλεξάνδρα με ασορτί κορώνα- στέμμα και για τα δύο ζιζανιάκια...To menu του μπουφέ είναι κολλημένο στο ψυγείο και η λίστα με τα ψώνια ήδη έχει πάρει θέση στα ντουλάπια και στο ψυγείο μας...Σαν κλασσικό παρθενάκι που είμαι δεν αφήνω τίποτα στην τύχη του και σε καμία περίπτωση για την τελευταία στιγμή....Δείτε την πρόσκληση που ετοίμασα το μεσημέρι της τρίτης που τα παιδάκια έπαιρναν την καθιερωμένη siesta τους ...
Τα προσκλητήρια έχουν δοθεί στα παιδάκια και ο Ντίνος ήδη έχει αρχίσει τις παραγγελιές του...Μπορεί το θέμα του party μας να είναι Lego, για καλή μου τύχη όμως ο μικρός δεν μας ζήτησε παιχνίδι αυτής της εταιρίας...Δεν θα άντεχα και άλλα μικροσκοπικά τουβλάκια στο πάτωμα...Άσε που δεν το 'χω με τις συναρμολογήσεις...Όσα έχουμε είναι διαλυμένα μέσα σε μια τσάντα του Ντινούλη...Όσα βράδια το φτιάχναμε άλλα τόσα πρωινά ήταν ήδη κομματιασμένο....Με σκέφτηκε ο γιόκας μου και μας ζήτησε το τροχόσπιτο από τα Playmobil και το καινούργιο yacht που μόλις λάνσαρε στις βιτρίνες..Από το νονό του, δε, ζήτησε Nitendo...Βιάζεται να μεγαλώσει το ταρζανάκι μου...
Προς το παρόν σας μαμαδογλυκοφιλώ..
Stay tuned γιατί την επόμενη εβδομάδα σας έχω ένα party όλο τρέλα, με πολύ πολύ μαμαδίστικη αγάπη και φροντίδα!!~
Σμουτς!!!!!!
