Λαχταριστά σοκολατένια τρουφάκια!!~...My chocolate truffles!!!~~

Σας είχα υποσχεθεί την αγαπημένη μου συνταγή για τρουφάκια σοκολάτας..

Φυσικά η συνταγή είναι από το βιβλίο συνταγών την μανούλας μου και την κάνουμε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά και τα τέλεια parties που μας ετοίμαζε η μαμά μου, όλα φυσικά από τα χεράκια της...

Τι θα χρειαστείτε: 

1 βιτάμ χρυσό

1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη άχνη

2 κουταλιές του γλυκού λικέρ δικής σας επιλογής ( εγώ έβαλα το ρόδι που είχα φτιάξει τον χειμώνα)

1 συσκευασία μπισκότα πτι- μπερ στο multi θρυμματισμένα 

1 αυγό

4 κουταλιές της σούπας κακάο 

1 κουβερτούρα λιωμένη σε μπεν μαρι

1 φλιτζάνι του καφέ γλυκό κουταλιού ( εγώ έβαλα σύκο)..

τρούφα ή καραμελάκια

Τα ανακατεύεται τα υλικά σας σε ένα μεγάλο μπολ και έπειτα περιμένετε να σφίξει το μείγμα σας στο ψυγείο...( καμιά ώρα περίπου)...

Έπειτα κάνετε τα μπαλάκια σας και τα περνάτε με τρούφα..

Εγώ χρησιμοποίησα για το party του φίλου μας του Αναστάση και τρούφα σοκολάτας αλλά και καραμελάκια για αν δώσω λίγο χρώμα!!~..

Τα δικά μου παιδιά τα λατρεύουν αλλά και οι φίλοι μας επίσης..

Είναι και για μικρούς και για μεγάλους...

Τα καρτελάκια που βλέπετε πάνω σε ξυλάκια τα έφτιαξα με τα χεράκια μου!
Το εκτυπώσιμο σετ θα το βρείτε στο Pretty Party Ideas της αγαπημένης μου Δώρας αλλά και στο νέο της e- shop πολλά ακόμη διακοσμητικά για να στολίσετε το party σας!!~

Ελπίζω να βρήκατε λαχταριστή την συνταγή μας...

Σας μαμαδογλυκοφιλώ.!!~

Μια αξέχαστη εμπειρία!!~~

Την Παρασκευή που μας πέρασε έζησα μια απίστευτη εμπειρία..Ανεπανάληπτη,πρωτόγνωρη,διασκεδαστική,φαντασμαγορική!Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ζήσω κάτι ανάλογο αλλά να που τελικά το έζησα! Ο λόγος φυσικά για το Dinner in the sky....

Εσείς το έχετε ακουστά? Το πήρε το μάτι σας μέσα στην Τεχνόπολη τους τελευταίους 3 μήνες?..Είχα δει τo spot αλλά ποτέ μου δεν πίστεψα ότι θα είχα τα κότσια να ανέβω....Μπορεί να μην έχω υψοφοβία, αλλά το ενδεχόμενο να γευματίσω στα 50 μέτρα αιωρούμενη δεν το φαντάστηκα ποτέ..Δείτε εδώ περί τίνος πρόκειται!....Έζησα την απόλυτη μαγεία φίλοι μου...Η θέα της Ακρόπολης μαγευτική...Και του Λυκαβηττού...

Αλλά και του αστεροσκοπείου..

Για το μόνο που ανησυχούσα ήταν να μην μου πέσει το κινητό.Βρίσκεσαι πραγματικά στον αέρα...Κάθεσαι σε αναπαυτικά bucket καθίσματα και απολαμβάνεις ένα λουκούλλειο γεύμα όλο γεύσεις και νοστιμιά..

Είσαι δεμένος καλά με ζώνες ασφαλείας σε περιστρεφόμενη θέση για άνεση κινήσεων και τα πόδια σου μπορείς να τα στηρίξεις σε ένα σκαλοπάτι προέκταση της καρέκλας..Πριν απογειωθούμε...

Αφού όμως σηκωθείς στα 50 m τριγύρω σου το κενό..Το απόλυτο κενό...

Η επιλογή της ώρας φαντάζομαι δεν είναι τυχαία..Μπορείς να αποθανατίσεις τις στιγμές σου λίγο πριν δύσει ο ήλιος αλλά και αργότερα που είναι φωταγωγημένη όλη η Αθήνα..Εκεί κρύβεται όλη η μαγεία του event ....Να μπορέσεις να δεις όλα τα φώτα της Αθήνας να λαμπυρίζουν, μέσα σε αυτό το πορτοκαλί χρώμα της που σε ζεσταίνει..Δεν σταματήσαμε να βγάζουμε selfies όπως πολύ καλά μαντέψατε..Φυσικά σε τέτοια μέρη πηγαίνεις μόνο με αγαπημένους φίλους που ξέρεις ότι θα περάσεις όμορφα..

Το προσωπικό ήταν απόλυτα εξοικειωμένο με το ύψος, πάντα χαμογελαστό και πολύ πολύ εξυπηρετικό, με υπέροχη διάθεση και για χαβαλέ αλλά και να μας βγάλουν φωτογραφίες..Εμάς σίγουρα θα μας θυμούνται από την πολύ φασαρία που κάναμε με τα γέλια μας..

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα..Είναι ωραίο να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα, γιατί όχι και extreme...Εγώ πάντως το ευχαριστήθηκα πολύ...Φαίνεται άλλωστε και από τις φωτογραφίες μου..

Ελπίζω να σας μετέφερα το ωραίο μας κλίμα που είχαμε εκεί ψηλά με το παρεάκι μου....Θα μου μείνει αξέχαστο....

Dinner in the sky i heart you!!

Σας μαμαδογλυκοφιλώ...

Η πιο γλυκιά γιορτή...

Η εβδομάδα αυτή ομολογουμένως είναι από τις πιο όμορφες και σημαντικές για εμάς..

Το σπίτι μας γιορτάζει για 2 λόγους..

Αφενός για την επέτειο γάμου μας και αφετέρου για την γιορτή του Κωνσταντίνου μου, γνωστό για εσάς Ντίνο, Ντινούλη κ.τ.λ....

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες το σπίτι μας γεμίζει με φίλους ...

Άλλωστε ποιο το νόημα της γιορτής αν δεν τη μοιραστείς με τους δικούς σου...

Επειδή, όμως, η μοίρα μας μας τράβηξε στην Αθήνα, μένουμε με το τηλέφωνο αγκαλιά..

Και προσπαθούμε κατά κάποιο τρόπο μέσω της βίντεο κλήσης και του Skype να γεφυρώσουμε αυτό το τεράστιο κενό που μας καίει...

Χτες, στις 19 του Μάη, κλείσαμε 3 χρόνια έγγαμου βίου με τον Μιτσάκο μου...

Χρόνια γεμάτα χαρές, γέννες, τρέξιμο, ταξίδια, αγκαλιές, φιλιά, ξενύχτια τρελά, και μία μεγάλη μετακόμιση που μας άλλαξε τη ζωή..

Πιο πολύ την δική μου φυσικά, μιας ο και ο σύζυγος ήταν κάτοικος Αττικής και στα εφηβικά του χρόνια αλλά και αργότερα λόγω δουλειάς....

Αυτό στο οποίο καταλήγω είναι στο ότι δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο..

Ούτε τους φίλους, ούτε τα σπίτια, ούτε την εργασία, ούτε τίποτα..

Όλα είναι τόσο ρευστά και αναλώσιμα όσο και εμείς οι ίδιοι..

Επειδή εγώ είμαι πολύ συναισθηματική και δένομαι ,όχι μόνο με τους ανθρώπους αλλά και με τα υλικά πράγματα, η φυγή μας από το σπίτι μας, που μόνοι μας σχεδιάσαμε και χτίσαμε όπως το ονειρευόμασταν, αλλά και ο αποχωρισμός μου φυσικά από την οικογένεια και τους φίλους, αλλά και από την πολύ πολύ αγαπημένη μου κυρία Ευγενία, μου στοίχισε πολύ....

Στην αρχή της ζωής μας εδώ στα νότια μέρη της Ελλάδος η αλήθεια είναι ότι δεν περνούσα και ιδιαίτερα καλά..

Λίγο το ότι δεν ήξερα τους δρόμους, λίγο το ότι ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός και στη νοοτροπία αλλά και στην καθημερινότητά του από εμάς τους Θεσσαλονικείς...όλα έπαιξαν τον ρόλο τους..

Δύο χρόνια μετά έχω να πω πώς είναι σαν να έμενα πάντα στην Αθήνα..

Σαν την Θεσσαλονίκη βέβαια δεν έχει - και σαν την Χαλκιδική αυτό να το θυμάστε- αλλά είναι και εδώ εξίσου όμορφα..

Άλλωστε σας το έχω δηλώσει και στο παρελθόν..."όλα για έναν Δημήτρη γίνονται"...

Θεωρώ ότι σε δυο χρόνια από τώρα θα μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου και από εδώ..

Anyway..

Η αγαπημένη μου φωτογραφία από την ημέρα του γάμου μας..

Βασικά όλες είναι μοναδικές για μένα..

Σε όλες είμαστε χαμογελαστοί και όχι λόγω στησίματος που λένε..

Παίζαμε κανονικά με τον φακό και ο Paul και η Γιώτα , η γυναίκα του, ήταν εξαιρετικοί επίσης..

Τους αγάπησα πραγματικά που μπόρεσαν να αποθανατίσουν όλη τη μαγεία εκείνης της ημέρας μέσα από τον φακό τους..

Το νυφικό μου είναι ραμμένο με πολύ αγάπη από μια εξαιρετική κυρία, παλιά συνεργάτη γνωστού οίκου νυφικών..δεξί χέρι μεγάλου μόδιστρου..

Όπως ακριβώς το είχα ονειρευτεί..

Η δουλειά της μοναδική ,που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τόσο πιστά την επιθυμία μου..

Θεωρώ τους οίκους νυφικών μεγάλη απάτη..συγχωρέστε με αλλά είναι η γνώμη μου..

Πολλά λεφτά για ένα χιλιοφορεμένο κομμάτι υφάσματος...

Για εκείνη την ημέρα ήθελα κάτι ραμμένο για μένα..

Που δεν θα το είχε φορέσει καμία άλλη πριν και που φυσικά θα είχε φιλοξενηθεί κάποια στιγμή στα όνειρά μου..

Και το πέτυχε...ήταν μέσα στο μυαλό μου η Φωτεινή..

Αξέχαστη στιγμή θα μου μείνει αυτή με την μαμά μου και τον αδερφό μου..

Όπως και η στιγμή που συναντώ του άντρες μου συνοδευόμενη από τον 2ο "έρωτα" της ζωής μου,( 2os γιατί 1ος ήταν ο μπαμπάς μου φυσικά..) τον αδερφό μου..

Οι γάμοι πρέπει να πάψουν να έχουν αυτό το πανηγυρτζίδικο μέσα τους..

Οι στιγμές αυτές του μυστηρίου είναι ιδιαίτερες και πρέπει να μοιράζονται μόνο με αυτούς που μας αγαπάνε πραγματικά..

Εγώ, μιας και 3ο παιδί της οικογένειας, είχα την επιλογή να καλέσω μόνο όσους ήθελα πραγματικά, μιας και η μαμά μου είχε βγει ήδη από την υποχρέωση όταν πάντρεψε τα αδέρφια μου..

Αυτά περί γάμου και αναδρομής..

Σήμερα γιορτάζει το αντράκι μου..

Ο τσάκαλος του μπαμπά...

Το ζιζάνιο της μαμάς..

Και το πειραχτήρι της Stacy's...

Έκανα πολυδοκιμασμένες συνταγές...

Μία είναι αυτή της Ερμιόνης από το the one with all the tastes και τα εκπληκτικά fudge της..

Και η άλλη είναι η αγαπημένη μου συνταγή για cheesecake του Παρλιάρου..

Για να είναι γλυκά όσα τα χρόνια της ζωής του σαν την κουβερτούρες γάλακτος που χρησιμοποίησα...

Χρόνια πολλά αστέρι μου..

Να σε χαιρόμαστε..

Εύχομαι να είσαι πάντα φωτισμένος σωστά στη ζωή σου...

Και να κάνεις μόνο αυτό που σε ευχαριστεί και σε γεμίζει..

Η εβδομάδα μας συνεχίζεται κανονικά με πολύ κολύμπι και πολλές εξορμήσεις στα μαγαζιά γιατί το καλοκαιράκι ήρθε και τα περσινά μας ρούχα φυσικά δεν μας κάνουν..

Μεγαλώνουν πολύ γρήγορα...

Σας μαμαδογλυκοφιλώ..

Έρχεται weekend όμορφο..

Και εμείς θα δοκιμάσουμε την τύχη μας στην ιστιοπολοία..

Ευχηθείτε μας good luck..

Fingers crossed..XX..

Σμουτς!!~

Happy Sunday!!~~~

Happy Sunday !!~~

Πιο happy δεν μπορούσε να είναι για εμάς..
Μπορεί ο μπαμπάς μας να λείπει ταξίδι για δουλειά ( πάλι ...ω!ναι...)...εμείς, όμως, δεν το βάζουμε κάτω και περνάμε όσο πιο καλά μπορούμε..

Αυτές τις μέρες (δεν ξέρω γιατί) αλλά κοιμόμαστε παραπάνω..
Τον μεσημεριανό μας ύπνο δεν τον χάνουμε...
Καλά τα παιδιά δεν τον έχαναν ποτέ βέβαια...
Πιο πολύ αναφέρομαι σε μένα...
Είχα πολύ καιρό να απολαύσω τόσο πολύ τον μεσημεριανό μου ύπνο..
Anyway...
Σήμερα η μέρα ήταν γεμάτη με...
Μα με τι άλλο ...
Φυσικά με θάλασσα...

Πήραμε τις προφυλάξεις μας βάζοντας την αγαπημένη αντιηλιακή μου κρεμούλα , φόρεσα και τα αγαπημένα μου superstar ...

Περάσαμε και από το αγαπημένο μας spot για τον iced non fat latte της μαμάς και βουρ παραθαλάσσια..

Πανέτοιμοι να μαζέψουμε ήλιο..

Ο μικρός φυσικά δεν αποχωρίστηκε το ποδήλατό του..

Η μικρή πάλι ήθελε να κατέβει από το καρότσι να παίξουμε κυνηγητό...

Δεν σταμάτησε να μου λέει " κάτω μαμά...κάτω"...

Έχει αρχίσει να λύνεται η γλώσσα της και ότι της πεις το λέει...

Σταμάτησε να γκρινιάζει όσο παλιότερα μιας και πλέον μπορεί να ζητήσει ότι θέλει και να της το δώσω αμέσως...

Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι μόλις μιλήσουν τα μωρά γκρινιάζουν λιγότερο..

Και είναι απόλυτα φυσιολογικό φυσικά...

Αν δεν μπορείς να εκφραστείς και πόσο μάλλον να σε καταλάβει ο άλλος πώς να μην δυσανασχετείς??...

Διασχίσαμε την παραλία από την  μία άκρη στην άλλη...

Μας αρκούσε μόνο η θέα..

Ο ήχος της θάλασσας...

Των πουλιών και η λάμψη του ήλιου..

Κανένα από τα δύο δεν διαμαρτυρήθηκε..

Ήταν ευχαριστημένα..

Και εγώ φυσικά που μπορούμε και απολαμβάνουμε τόσο ωραίους περιπάτους,..

Εκεί στο βάθος μπορείτε να διακρίνετε κάποια παιδάκια που κάνουν ιστιοπλοία...

Περιττό να σας αναφέρω ότι ο Ντίνος ήθελε να μάθει τι κάνουν και πώς!!~...

Ήξερα, βέβαια, πώς θα εξελιχτεί η συζήτησή μας..

Ήμουν σίγουρη πώς θα θέλει να δοκιμάσει αυτό το sport..

Και θέλει πολύ να ξεκινήσει και αυτός με τη σειρά του..

Οπότε το επόμενο Σαββατοκύριακο το μέλημά μου είναι αυτό..

Να βρω μια καλή ιστιοπλοική ομάδα για πιτσιρίκια της ηλικίας του και να αρχίσουμε...

Με το κολυμβητήριο, άλλωστε, τα πηγαίνει περίφημα και έχει εξοικειωθεί πολύ με το νερό..

Γιατί όχι και με τον άνεμο..

Πίσω στο σπίτι το απογευματάκι τον έπιασαν οι λιγουρίτσες του του μικρού...

Είπα να κάνω κάτι εύκολο και γρήγορο...

Pancakes...ή αλλιώς τηγανίτες..

Yeyyy...

Έκανα την κατά πολλές φορές δοκιμασμένη συνταγή της Ερμιόνης από το υπέροχο blog της The one with all the tastes, με κανέλα και καστανή ζάχαρη...

Δύο συστατικά που υπεραγαπώ..

Ετοίμασα λίγο από όλα τα καλούδια για τη γέμιση..

Τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν..

Έγλυψαν  και τα δαχτυλάκια τους..

Και κάπως έτσι είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τη νέα εβδομαδούλα γεμάτη χαρά και ενθουσιασμό..

Happy Sunday night..

Περιμένω τον αντρούλη μου να επιστρέψει..

Χιχιχιχιχ...

Σας μαμαδογλυκοφιλώ!!~

Σμουτς!!~

Μια "μικρή" παράσταση..

Την Κυριακή που μας πέρασε παρακολουθήσαμε μία παράσταση ιδιαίτερη...

Αυτή τη φορά, όμως, για την Stacy...

Μια "μικρή" παράσταση ότι πρέπει για την ηλικία της..

Ή μάλλον καλύτερα ένα δρώμενο για βρέφη 6- 18 μηνών...

Σας είχα μιλήσει για αυτό σε προηγούμενη ανάρτησή μου ...

Μόλις είδα το δελτίου τύπου σκέφτηκα αυτό είναι για εμάς..

Ομολογουμένως ήταν μια ατμόσφαιρα πολύ φιλική για τα μικρά μας παιδάκια..

Υπήρχαν δυο γλυκύτατες κοπέλες, οι οποίες υπό τον ήχο δύο μουσικών οργάνων έκανα κινήσεις ώστε να αποσπάσουν την προσοχή τους αλλά και να δουν κατά πόσο ανταποκρίνονται τα πιτσιρίκια στο κάλεσμα χορευτικών τους....

Η αίθουσα φωτεινή και ευάερη....με ένα τεράστιο παιδικό χαλί από αφρολέξ σε έντονο λαχανί χρώμα..

Όπως ξέρετε, τα έντονα χρώματα στο χώρο βοηθούν τα παιδιά και στη διάθεση αλλά και στην εκμάθηση..

Για αυτό και εγώ το παιδικό τους δωμάτιο φροντίζω να είναι πάντα χαρούμενο, γεμάτο χρώματα και φώς..

Η Stacy το ευχαριστήθηκε πολύ και αυτό φάνηκε από τη συμμετοχή της..

Φυσικά δεν ξέχασε να τραβήξει τα μαλλιά της κοπέλας που "έπαιζε" μαζί της μέσω της κίνησης πάντα στο ρυθμό της μουσικής...

Αλλά και ενός μικρού κοριτσιού..πρέπει να ήταν μετά βίας 8 μηνών..

( Απορώ πώς την κόλλησε αυτήν την συνήθεια)...

Μετά βέβαια την αγκάλιασε και της είπε "καλιό"...(αφού προσπάθησε να της βγάλει κάθε τρίχα της..)

Anyway...

Αν θέλετε και εσείς να περάσετε δημιουργική ώρα με το μικρό σας μωράκι και δεν ξέρετε πώς δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το Κέντρο μελέτης χορού της Ισιδώρας και του Ραυμόνδου Ντάνκαν στο Βύρωνα..

Πληροφορίες για κρατήσεις θα βρείτε μέσα στην ανάρτηση που σας δίνω πιο επάνω..

Είναι πολύ σημαντικό να απασχολούμε τα παιδιά μας δημιουργικά έστω και σε αυτήν την ηλικία...

Είναι καλό να λαμβάνουν  ερεθίσματα...

Αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από όσα πιστεύουμε εμείς,..

Ανυπομονούμε για το επόμενο αντίστοιχο ραντεβού μας..

Έως τότε ....

Σας μαμαδογλυκοφιλώ...

Σμουτς!!~

Happy week!!~...Happy Mother's Day!

Καλή εβδομάδα φίλοι μου!!~...
Ο καιρός μπορεί τις τελευταίες δυο μέρες να είναι λιγάκι δροσερός σε σχέση με τις προηγούμενες της εβδομάδος που μας πέρασε, ο ήλιος όμως καλά κρατεί και μας χαμογελάει...
Ο μήνας κοντεύει στα μισά του και εγώ ήδη έχω αρχίσει να ετοιμάζομαι για το party του Ντίνου μου που είναι τέλος του επόμενου μήνα..
Θα μου πείτε ότι είναι νωρίς...ξέρω...
Με δυο παιδιά, όμως, πάντα φροντίζω να οργανωθώ πολύ νωρίτερα για τις ετοιμασίες της διακόσμησης, μιας και ο ελεύθερος χρόνος μου, όπως με νιώθετε, είναι λιγοστός..
Έχω ήδη παραγγείλει από την αγαπημένη μου φίλη Αλεξάνδρα το μπανεράκι μας που θα είναι ασορτί με την υπόλοιπη διακόσμηση, αλλά και κάτι για να στολίσει το κεφαλάκι του μικρού μου που θα έχει την τιμητική του..
Ήδη μου το ζητάει για τις ώρες που παίζει και πιστεύω ότι μόλις το δει θα πετάξει από τη χαρά του...
Δεν θα σας αποκαλύψω ακόμη το θέμα του party μας....
Θα σας δείξω, όμως, πόσο όμορφα περάσαμε πέρυσι..
Δείτε εδώ!!!!~~~,...
Το συζητούσαμε για μέρες...Έχω αρκετά στο μυαλό μου και ελπίζω να τα καταφέρω!

Το weekend που μας  πέρασε ήταν λιγάκι παραπάνω κουραστικό, μιας και η μικρή σουσουραδίτσα μου ήταν άρρωστη με πυρετό υψηλό και επίμονο. Η Κυριακή όμως ήταν μία πολύ όμορφη ημέρα με βολτίτσα στην εξοχή αλλά και με μία πρωινή παράσταση κομμένη και ραμμένη στα '' μέτρα'' της Αναστασίας. Σας είχα μιλήσει για αυτήν εδώ.
Θα ετοιμάσω ανάρτηση και θα σας μιλήσω ξεχωριστά για αυτήν μία από αυτές τις μέρες..
Με αφορμή την γιορτή της μητέρας είπαμε να το ρίξουμε λιγάκι έξω..
Στη δική μου ανάρτηση για την γιορτή αυτή σας μίλησα για τη δική μου μανούλα...
Διαβάστε εδώ!!!!~~~
Πορευτήκαμε παραθαλάσσια...
Σας έχουμε δείξει άλλωστε τη λατρεία μας για την θάλασσα μέσα από τις περισσότερες αναρτήσεις μου..

Ο ήλιος έλαμπε από ψηλά και εμείς απλά γυρνούσαμε ...μία από εδώ...μία από εκεί...
Τα νότια προάστια της Αττικής τα έχω μέσα στην καρδιά μου..
Φτάσαμε μέχρι και το Λαύριο..
στο νοτιότερο τμήμα του λεκανοπεδίου..
Σταματήσαμε σε αγαπημένα μέρη να μυρίσουμε τη θάλασσα από κοντά και τον ήχο των κυμάτων που έσκαγαν μανιωδώς στα βράχια λόγω του αέρα..

Είχαμε συντροφιά έναν αγαπημένο μας φίλο, ο οποίος μας έδειξε αυτήν εδώ την "κρυψώνα'' του...
Όχι...όχι ...δεν μπορώ να σας πω που βρίσκεται..
Είναι μυστικό..
Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι εύκολα προσβάσιμη..
Χεχε...
Ο αγαπημένος μας "G"...

Αγαπημένος φίλος του Δημήτρη τουλάχιστον 20 χρόνια τώρα...

Δεν χορταίνω να τους ακούω να λένε για τις περιπέτειες τους στην Αμερική..

Από τους λίγους φίλους μας που τους κατατάσσουμε σαν οικογένεια..

Φυσικά δεν έλειψαν οι selfies στο αυτοκίνητο με τα πιτσιρίκια..
Με τον Ντίνο να είναι όλο πειράγματα και φυσικά (μα φυσικά) τη γκρίνια της Stacy's...

Ήταν μια υπέροχη μέρα, η οποία τελείωσε με επίσκεψή μας σε αγαπημένο θείο του Δημήτρη και καρδιακό φίλο " αδερφό" του πεθερού μου...

Λυπάμαι τόσο που δεν πρόλαβα να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο..

Σίγουρα θα τον αγαπούσα σαν τον δικό μου μπαμπά..

Θα σας αφήσω με τη δική μου "τρελλο-selfie"...

Και όπως είπα και στο instagram όταν την ανέβασα...: 

" No, no, no...i'm not crazy..i' m a mommy of two little munchins that drive me crazy 24hrs a day, 365 days of the year...Yoohoo..."...

Τους αγαπώ όσο και αν με τρελαίνουν...όσα και αν με κουράζουν...όσο και αν με ξενυχτούν τα βράδια..όσο και αν με κάνουν να γκρινιάζω πολύ παραπάνω και εγώ με τη σειρά μου....

Καλή εβδομάδα αγαπημένο μου παρεάκι..

Με αγάπη μόνο...

Σας μαμαδογλυκοφιλώ..

Σμουτς!!~...